กวีวิพากษ์

ดอกไม้แห่งประชาธิปไตย

(หนึ่ง) การสาดน้ำเข้าหากันนั้นย่อมเปียก ทุกผู้ย่อมสำเหนียกเป็นแม่นมั่น หากแต่เป็นหน้าที่ที่สำคัญ ยอมเปียกได้ไม่ไหวหวั่นไม่พรั่นพรึง (สอง) นั่นคือหน้าที่ "ผู้แทนฯ" รัฐ รัฐธรรมนูญบัญญัติไว้เป็นหนึ่ง เป็นหน้าที่ที่สำคัญอันลึกซึ้ง เพื่อจะไปให้ถึงซึ่งปลายทาง ปลายทางที่ประชาชนมีส่วนร่วม ด้วยการรวมพลังกันเพื่อสรรค์สร้าง "เสียงประชาคือสวรรค์"ไร้วันร้าง เป็นก้าวย่างแห่งประชาธิปไตย ประชาธิปไตยอันแข็งแกร่ง ที่ประชาร่วมแสดงความคิดได้ ผ่านผู้แทนราษฎรโดยจริงใจ เพื่อสร้างสรรค์สังคมไทยให้งดงาม (สาม) "ฝ่ายค้าน" ซึ่งควรพร้อมยินยอมเปียก เพื่อจักเพรียกความโปร่งใสด้วยไถ่ถาม ถามแทนปวงชนไทยในทุกนาม ถามหาความบริสุทธิ์ "ยุติธรรม" (สี่) ยุติธรรมใน "ฝ่ายบริหาร" ที่ทวยไทยทุกด้านเรียกร้องร่ำ ร่ำอยากยินสิ่งจริงใจในทุกคำ ถ้อยที่รัฐบาลพร่ำควร "คำจริง" ทุกมาตรามิติใหม่ในธรรมนูญ หากทุกถ้อยที่สมบูรณ์บอกทุกสิ่ง เป็นสัจจะพิสูจน์ใจไม่ประวิง พร้อมอย่างยิ่งต่อหน้า "ตุลาการ" (ห้า) ตุลาการผู้พิทักษ์ยุติธรรม เป็นที่พึ่งอันเลิศล้ำในทุก "ศาล" เพื่อดอก "ประชาธิปไตย" ได้เบ่งบาน ทุกอุทยาน "ประชาธิปไตย" เพื่อประชาทุกคนบนแผ่นดิน ใช่ "ทรัพย์สิน"โคตรวงศ์เดียวเกาะเกี่ยวให้ แล้วก่อกวนป่วนบ้านเมืองให้บรรลัย นั่น "อนาธิปไตย"ในมือโจร !!! ราตรี ประดับดาว