ต่อสายโทร...พี่เสื้อแดง

หลายปีมานี้ เรื่องแผ่นดินไทย ปัญหาหนักอกต้องใช้คำถาม ครุ่นคิดวนไปวนมาซ้ำซากกับตัวเองเหมือนวงเวียนวันนี้พบทาง สรุปตัดสินได้เรื่องเดียวคือพระองค์ คนเขียนจะช่วยพระองค์ได้อย่างไร เพราะหากประเทศนี้ไม่มีพระองค์ คงไม่ต่างกับชนชาติรอบๆบ้านเรา

ตัวหนังสือทุกตัว คนเขียน เขียนด้วยภาษาชาวบ้าน เนื่องจากเป็นการสนทนากับชายอายุเกือบ๖๐ปี ความรู้ไม่แน่ใจ จบป๔หรือเปล่า เลิกอาชีพเป็นช่างพร้อมเป็นเจ้าของอู่ซ่อมรถเล็กๆแห่งหนึ่งในย่านนนทบุรี เมื่อต้นปีนี้เอง

การกล่าวถึงพระองค์ท่าน คนเขียนเอง ความรู้น้อย ใช้ราชาศัพท์ไม่เป็น ทั้งเป็นภาษาพูดคุยกับชาวบ้าน การใช้ภาษาจึงจำเป็นต้องเอ่ยกันอย่างชาวพืนบ้านแท้ๆ เพียงเพื่อให้พี่เสื้อแดงคนนี้เข้าใจ ตื่นรู้ค้นพบความจริงด้วยการถามและตอบอย่างครอบครัวไทยแท้ๆครอบครัวหนึ่ง หากไม่สุภาพ กรุณาช่วยกดลบให้ด้วยค่ะ คนเขียนต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ไม่อยู่ในพื้นที่ติดต่อสื่อสารสัญญาณใดๆทั้งสิ้น

สูดลมหายใจลึกๆ๓หน....กดโทรศัพท์หาพี่เสื้อแดงชาวร้อยเอ็ด ชื่อพี่หวิน คนนี้ถือศิลสมาธิ ร่าเริง อ่อนหวาน โอบอ้อมอารีย์ จัดทอดผ้าป่าไปบ้านร้อยเอ็ดทุกปี เป็นที่รักของชุมชนชาวบ้านซื่อๆคนพิเศษคนหนึ่ง ปัญหาสำคัญที่สุด.....ใครห้ามแตะทักษิน ครอบครัวเหลืองบ้านนี้ต้องเงียบปิดปากมาหลายปี เอ่ยแอะไม่ได้สักนิดเดียว คนดีพอเพียงสมถะแต่ดื้อที่สุด ทำให้ทุกคนตัดสินไม่เอ่ยทำร้ายน้ำใจ

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

พี่หวิน (รับสายส่งเสียงถูกคนถูกเบอร์) ครับ ผมหวินครับ

คนเขียน กุ้งเองค่ะ ตอนนี้พี่อยู่ร้อยเอ็ดหรืออยู่ม๊อบราชดำเนินค่ะ โทรมาทั้งที่ไม่เคยโทรมานานแล้ว ขออภัยด้วย หากรบกวนพี่หวินค่ะ เกรงใจพี่มากๆค่ะ

พี่หวิน มีอะไร คุยกันได้ หัวเราะด้วย ไม่เป็นไรครับ

นิสัยพี่หวินคุยไปต้องหัวเราะไปด้วยทุกครั้ง เรื่องทุกข์ร้อนหากปรึกษากันก็ต้องหัวเราะ

คนเขียน แต่ก่อนอื่นกุ้งขอสารภาพว่า ก่อนโทรมาหาพี่หวิน กุ้งกราบพระ กราบภาพในหลวงข้างฝา อธิฐานขอพรจากท่าน กุ้งถึงกล้าโทรหาพี่หวิน

พี่หวิน หัวเราะอารมณ์ดีแต่เริ่มสงสัย เลาะรั้วทำไมกัน แนะแนวเสื้อแดงซิท่า

คนเขียนรู้ตัวควรช้าลงนิด นิ่มนวลหากจริงใจมากกว่าจริงจัง

คนเขียน ถามพี่หวินเพียงข้อเดียว ถ้าคำตอบตรงกัน...ก็ขอคุยต่อ

พี่หวิน โอ้ย... ถามได้เลยครับ ถามหลายๆข้อก็ได้

คนเขียน ขอถามพี่ ระหว่างทักษินกับในหลวง พี่หวินเลือกใคร

พี่หวิน (หัวเราะเบาๆ คำถามจิบจ้อย) ก็ต้องเลือกในหลวงซิ นี่ไปฟังใครมาว่าทักษิณไม่รักในหลวง พี่หวินถามกลับมาทันที

คนเขียน ถ้าอย่างนั้น ขอคุยเรื่องในหลวงพระองค์เดียว...ตัดคนไทยออกไปทั้งประเทศ ทักษิน แกนนำเสื้อแดง อำมาตย์ นายก เสื้อเหลือง สนธิ ป๋าเปรม หลวงพ่อ หลวงพี่ ญาติพี่น้อง ข่าวทีวี หนังสือพิพ์วิทยุ แกนนำเสื้อแดง กำนัน ผู้ใหญ่ ลูกเมียที่บ้าน ตัดให้หมด

คิดถึงแต่พระองค์ ขอคุยเรื่องพระองค์คนเดียว ตกลงได้ไหมค่ะพี่ คุยถึงหลายคนมันไม่ใช่ เรื่องพระองค์อย่างเดียว เพราะสิ่งที่กำลังทำ ทำให้พระองค์ท่านค่ะ

พี่หวิน ตกลงครับ

คนเขียน ขอถามต่อได้นะค่ะ เพราะคำตอบแรกของเราตรงกัน พี่หวินทุกข์ทรมานมากไหมที่ประเทศเราเป็นอยู่ขณะนี้

พี่หวิน (ชายเสื้อแดงตอบจริงจัง) ทุกข์ซิ ทุกข์มากด้วย ยิ่งเข้ามาในเมืองในที่ชุมนุม เห็นทีวีรัฐบาลบิดเบือนข่าวเสื้อแดงแล้ว ทำไมต้องโกหก แกล้งทักษิน แกล้งชาวเสื้อแดง ยุแหย่ทักษินไม่รักในหลวง

คนเขียน ( รีบกล่าวแย้ง) สัญญาไม่คุยเรื่องรัฐบาล นายกหรือทักษิณ เราตกลงกันแล้ว ใช่ไหมค่ะ

อีกหนึ่งคำถาม ....คนไทยแตกแยกยากจะสมานฉันท์เข้าไปทุกที ทุกข์ทรมานจิตใจกันไปทุกคนทั้งประเทศ ขอถามพี่ ใครคือผู้ที่ทุกข์ที่สุดในประเทศไทย

ง่ายๆกับคำตอบที่พี่หวินเพิ่งให้ตัวเองในใจ ๑ ข้อ

คนเขียน (รีบกล่าวเน้น) เราทั้งคู่ต่างไม่ใช่ผู้ทุกข์ที่สุดในประเทศไทย...

ความเงียบช่วยให้พี่หวินค่อยๆคิดตามอย่างตั้งใจขึ้นกว่าเดิมมาก

ความเข้าใจมาแล้ว เพิ่มความตั้งใจอยากได้ยินเรื่องถามต่อไป การนิ่งเงียบไม่ใช่เพราะหงุดหงิด แต่กำลังคล้อยตามอย่างช้าๆเพราะมีเหตุผลให้พิจารณา

ชายเสื้อแดงเริ่มฟังด้วยหัวใจ ทิษฐิเริ่มอ่อนลง คนเขียนรับรู้ได้แม้เป็นคุยกันทางโทรศัพท์ทั้งไม่เห็นหน้ากัน

คนเขียน พี่หวินเกิดก่อนกุ้งหลายปี เห็นพระองค์ท่านทรงงานมายาวนาน ๖๐ ปี ข่าวทีวีราชสำนัก ข่าววิทยุตอนเช้า ตอนเย็น เราทั้งคู่ได้ยิน ได้เห็นภาพท่านเหน็ดเหนื่อย ทรงงาน ตั้งแต่ยังเป็นหนุ่ม ตอนนี้ท่านอายุ๘๐ แล้วนะพี่

พี่หวิน เอ่ยถึงพระองค์อย่างรักใคร่เทิดทูล ให้คนเขียนรู้ว่า มาถูกทางแล้ว

ช่วงหนึ่งพี่หวินแย้ง ที่ช่วยทักษินเพราะเก่งเรื่องเศรษฐกิจ

คนเขียน พี่หวินค่ะ ความรักของเรา แม้ต้องยากจนแต่เพื่อให้พระองค์มีความสุข พี่หวินก็เลือกเหมือนกุ้ง ยอมกลับไปยากจนกว่าที่เคยจน จนแค่ไหน ถ้าท่านมีความสุขเราก็พร้อมจะจนใช่ไหมพี่

เสียงพี่หวินสุภาพตอบด้วยหัวใจ จริงครับ...ใช่ครับ

คนเขียนก็เบลอๆๆๆๆๆๆไปเรื่อยๆเน้นในเรื่องกาลเวลาของเราทั้งคู่ที่เหลือ ต้องรีบกระทำอย่างเร่งด่วน ผลัดผ่อนไม่ได้อีกแล้ว

คนเขียน พี่หวินค่ะ...บางเรื่องพี่หวินยังไม่รู้ เพราะว่าพี่หวินไม่รู้จักอินเตอร์เนท ในนั้นมีคนหนุ่มสาวคนรุ่นใหม่ หลายคนวิจารย์......

เสียงพี่หวินเหมือนไม่เชื่อ

คนเขียนให้เหตุผลง่ายๆ คนรุ่นใหม่หัวสมัยใหม่มากมาย ทำธุรกิจ ธนาคาร ทุกสาขาอาชีพ นักร้องนักแสดง คนหัวสมัยใหม่ ไม่ได้รับรู้ขณะท่านทำงานหนัก

รู้แต่ปัจจุบัน....คือชายชราคนหนึ่ง

หน้าที่คนหนุ่มสาววัยสร้างฐานะ ทุกชาติ ทุกภาษาเปลี่ยนประเทศตัวเองให้ทันหรือก้าวไปไกลกว่าชาวโลก

น้ำเสียงของพี่หวินเหมือนชายที่อยากโอบกอดความทุกข์ทั้งหลายเอาไว้คนเดียว พี่ไม่รู้เลยเรื่องอย่างนี้

คนเขียน เราทั้งคู่รู้กันอยู่ว่าตอนนี้ท่านอยู่โรงพยาบาลศิริราชมาหลายเดือน ประเทศชาติยับเยิน ประชาชนคือลูก ลูกทั้งประเทศกำลังตีกัน ในขณะที่พ่อของเราอยู่โรงพยาบาล เราควรทำหรือค่ะพี่

ทีนี้..ลองนึกถึงพระองค์ท่าน ด้วยเป็นกษัตริย์ที่มีธรรม บอกก็ไม่ได้ พูดก็ไม่ได้....ทักษินเป็นอย่างที่ถูกกล่าวหาหรือไม่ ประชาชนควรต้องคิดและวิเคราะห์สัญญาณให้เป็น

คนเขียน (เอ่ยซ้ำแนวทางกรรมกุศล) หวังสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยกุ้งกับพี่หวินมีบุญกุศลร่วมกัน

ประชาชนก็บอกว่ารักพ่อ ให้ในหลวงเป็นพ่อ ท่าน๘๐ชันษาแล้วพี่ เดินก็ไม่ค่อยไหว นั่งรถเข็น

สมัยก่อนงานของพระองค์ท่านคือช่วยชาวบ้านชาวป่า...ประชาชนชาวชนบททุกจังหวัดจนถึงหมู่บ้าน ย้อนหลังเมืองไทยเมืองลาวความเจริญไม่แตกต่างกัน

พี่หวิน พร่ำรำพันย้ำให้รู้อย่างตั้งใจ พี่หวินรักในหลวง คนไทยที่เป็นคนบ้านนอกในอีสานรักในหลวงกันทั้งนั้น ด้วยประโยคซื่อแสนซื่อหลายประโยคบริสุทธ์ จริงใจ

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของชีวิตคุยกับเสื้อแดงได้อย่างอิ่มเอิบในหัวใจ ในรอบหลายปีตั้งแต่ปี๔๙

คนเขียน ถามพี่หวินต่อนะค่ะ ความรักของเราที่มีต่อพระองค์ ถ้ากุ้งเป็นทักษิน รักในหลวงอย่างที่ทักษินโฟนอินบอกทุกคืน ความร่ำรวยเงินทองเป็นแสนล้าน ลูกเมียต่างสุขสบาย แค่ไม่ได้กลับเมืองไทย ให้คนในชาติสามัคคี กัน ประเทศกลับสงบสุข เพื่อพระองค์อย่างเดียว

มันช่างง่ายมากๆ สามมารถตัดสินใจทำเพื่อพระองค์ทันที หากกุ่งคือทักษินกุ้งยอมเสียสละค่ะ ความเงียบเกิดขึ้นเล็กน้อยเพื่อลุกคำถามตรง...ถ้าหากพี่หวินคือทักษิน พี่หวินจะทำเหมือนกุ้งหรือเปล่าค่ะ

พี่หวิน อึ้งเงียบเหมือนกุญแจปลดล๊อค

ไม่ต้องมีเสียงตอบมา...คนเขียนก็รู้ทันทีว่าพี่หวินมีคำตอบเพิ่มในใจอีกข้อเพื่อพระองค์

คนเขียน รู้ทันทีแสงธรรมได้ช่วยพี่หวิน ฟื้นจากระบอบทักษินแล้ว แต่ไม่ควรรีบอวดตัวเองเกินไป นั่นคือเปิดประตูความประมาท แค่สมควรให้กำลังใจตัวเองบ้าง

.............................

คนเขียนฝังชิพอันสุดท้าย วันหนึ่งหากมี๒๔ชั่วโมง ขอให้ธรรม ศีล พระพุทธที่พี่เพียรปฎิบัติมาเกือบ๒๐ปี การสวดมนต์ตั้งแต่สองทุ่มทุกวัน ....พี่หวินมีธรรมสะอาด บริสุทธิ์ แน่นอนต้องมีพลังมากว่ากุ้งหลายเท่านัก

เราช่วยกันระลึกถึงพระองค์ให้มากที่สุดในแต่ละวัน สำคัญต้องตัดความคิดความกังวลเรื่องบ้านเมืองออกไป

สุดท้ายขอนัดหมายสำทับชักชวนพี่หวินไปศิริราช เอาธรรมนำหน้า พาพี่เสื้อแดงไปนั่งสมาธิเพื่อพระองค์

วันนี้งานของคนเขียนก้าวหน้าไปอีกนิด ไม่อยู่แต่ในวงเสื้อสีเหลืองต่อไป

คิด...เริ่มกับพี่เสื้อแดงคนนี้ต่อไป แต่ต้องทิ้งช่วงสักระยะหรือต่อภาคสองหาทางสรุปให้จบ พี่น้องเสื้อเหลืองช่วยคนเขียนคิดด้วยค่ะ

คิดว่าควรจบบันทึกเพียงเท่านี้ ไก่ชนข้างบ้านเริ่มขัน นกกาเหว่างร้องดังเพื่อขอนกสาวให้ได้ยิน กาเหว่าไม่ไกลต้นหว้าหน้าบ้านเป็นเพื่อนคนเขียนจนจบบันทึกค่ะ