กวีวิพากษ์

คนหรือควาย

ทุกเช้าที่จูงควายออกไปทุ่ง ดูพ่อยุ่งการบังคับแสนสับคน พ่อบอกว่าการสอนควายผิดกับคน เพราะตัวตน-"คนกับควาย"มิคล้ายกัน คนต้องแทงจมูกควายเป็นรูร้อย ใช้เชือกสอยสอดรึงดึงแข็งขัน เจ็บจมูกถูกตรึงยังดึงดัน ทั้งที่มันถูกสอนมาครายังเยาว์ ถึงตัวโตคนยังค่อน "โง่เหมือนควาย" เฆี่ยนด้วยหวายทิ่มแทงแท่งเหล็กเหลา ยังทะลึ่งดึงดันไม่บรรเทา เกินจะเกลาให้เข้าใจในคำคน ไม่เหมือนคนที่รู้ค่าภาษาพูด ลิ้นการทูตบอกศักดิ์ศรีมีเหตุผล ยิ่งเล่าเรียนมีวิชาค่าเลิศล้น รู้ยินยล "ตน"-"ประมาณ"การใดดี ฉันเกิดมาอายุปูนนี้แล้ว ผ่านเถื่อนแถวเลี้ยงควายหลายวิถี ยังสงสัยในคำพ่อเคยก่อชี้ "มนุษย์มีความคิดผิดกับควาย" ยังเห็นคนในสังคมอุดมปัญญา มิแผกผิดควายบ้าท่าหลากหลาย บ้างก็แบกปริญญามามากมาย แต่ไยคล้ายไม่รู้ว่าหน้าที่คน เช่น "ผู้แทนฯในสภานิติบัญญัติ" แต่สันทัดทำบ้าใบ้ไร้เหตุผล ประพฤติเหมือนไม่รู้ว่าหน้าที่ตน แสร้งสับสนกลกวนป่วนสภาฯ บ้างแหกคอกออกไปกร่างข้างถนน ศักดิ์ศรีตนเหยียบย่ำไปจนไร้ค่า ตั้งกลุ่มแก๊งผิดกฎหมายหลายมาตรา ล่วงละเมิดกติกาป่วนบ้านเมือง ประชาชนคนสามัญนั้นไม่ว่า เพราะเชื่อตามผู้นำพาพวก "เคี้ยวเอื้อง" (ที่นำม็อบป่วนกรุงยิ่งรุ่งเรือง ชีพประทืองกว่าเข้าป่าหาอุดมการณ์) มาวันนี้โลกก้าวหน้าโลกาภิวัตน์ สารพัดร้อยวิถีที่สื่อสาร ยังดื้อแพ่งตะแบง "กฎหมาย"คล้ายอันธพาล ฉันเชื่อหลาน..(ที่แย้ง)ว่า "คนดื้อยิ่งกว่าควาย"!!! (ชักเชื่อหลาน-ที่ว่า-"คนซื่อบื้อดื้อยิ่งกว่าควาย !!!") ราตรี ประดับดาว