ต้องหยุดถึงจะยุติธรรม
ยุติธรรมอยู่ฟากฟ้า บนดิน ใดฤๅ
อยู่ที่จิตจงจินต์ พร่ำเพ้อ
จักได้ดั่งใจถวิล ตามอยาก ไฉนเวย
หากบ่หยุดแก้เก้อ กล่าวเกลี้ยงมุสา
หยุดเถิดหนายุติแท้ เป็นธรรม
ถ้ายิ่งดื้อดันถลำ ถลากดิ้น
จักเจ็บปวดซ้ำสัม ประสิทธิ์สู่ นรกแล
เพราะว่าร้ายแรงสิ้น สุดแล้วคนเอย
บ่เคยมีเยี่ยงนี้ เลยไทย
ฉลาดแต่ตอแหลไป ทั่วด้าว
กูดีเก่งเกินไผ อื่นชั่ว เลวหมด
หลงโลดโหดหื่นห้าว ถ่มร้ายทลายเมือง
เรืองเรืองแสงสุดท้าย ปลายอุโมงค์
คือหยุดหลอกลวงโกง กลอกกลิ้ง
หยุดปลุกระดมโฉง เฉงโฉ่ ฉาวเทอญ
หยุดสะเด็ดอย่าสะดิ้ง สงบได้ไทยสราญ
องคุลิมาลบรรลุได้ ด้วย "หยุด" แท้เทียว
ยินพุทธพจน์สะดุด จิตจ้า
"ยุติ" กรรมต่ำเลวสุด อหิงสะ พลันแล
เป็นอรหันต์มิช้า "หยุด" แล้วบุญสนอง
"ไสมย์ จำปาแพง"
.........................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น