วันอาทิตย์ที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2553

เสียดายคนตายทั้งเป็นคนนั้นไม่ได้อ่าน

Blog by เคนจิ มุมมอง ความคิด ชีวิต ความฝัน

ซากมนุษย์ตนหนึ่ง เดินทางแบกร่างที่ไร้ชีวิตและวิญญาณไปทั่วโลก ด้วยมุ่งมาดปรารถนาเพียงในคืนนี้ จะได้ขอพรกับฝนดาวตก

สายฝนดาวตก พร่างพราวเต็มฟ้า เสียงพร่ำร้องขอจากชายผู้นั้นดังก้องไม่มีวี่แววว่าจะจบสิ้น ความอยากของเขายืดยาวราวกับหางว่าว แต่ความเข้าใจของเขากลับว่างเปล่า...

อะไรเอ่ย... รัก
สาวคนนั้นกำลังเข้าสู่พิธีฉลองความรักที่ยิ่งใหญ่ของเธอในค่ำคืนนี้ ชีวิตจากนี้เธอตรึกตรองและกำหนดไว้อย่างดีแล้ว เขาคือคนที่เธอเลือกที่จะใช้ชีวิตร่วมด้วย เธอมอบความรักให้เขาแล้วทั้งใจ ความรักที่เธอมั่นใจว่า จะต้องเติบโตผลิดอกงดงามกว่าเดิม นับจากคืนนี้ไป....

หญิงอีกคนสวมสร้อยที่เธอช่วยเลือกให้สาวคนนั้น รอยยิ้มของเธอบ่งบอกว่าเธอดีใจและภูมิใจไม่แพ้กัน สาวคนนั้นคือ "รักของเธอ" รักที่เธอฟูมฟักมาเนิ่นนาน บัดนี้ความรักนั้น ได้งอกเงยแตกกิ่งสู่รักใหม่ นับแต่นี้เธอจะเฝ้ามองดูรักนั้นก้าวจากไปเพื่อเติบโตอย่างห่างๆ

แต่หากวันใด ความจริงไม่เป็นดังหวัง เธอก็พร้อมจะต้อนรับ "รักของเธอ" กลับมาด้วยรอยยิ้มที่งดงามและอบอุ่นไม่แพ้คืนนี้
อะไรเอ่ย... บ้าน
ภาพเปลวเพลิงกำลังลุกโชน เผาผลาญบ้านหลังหนึ่ง สมาชิกทั้งหมดในบ้านออกมายืนดูสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดมา มีเพียงมือที่เกาะกุมกันเท่านั้น พนักงานดับเพลิงเพิ่งมาถึง และตกตะลึงกับภาพที่เห็น พวกเขานึกในใจว่า คงช่วยอะไรไม่ได้มากแล้ว

แรงบีบของมือที่จับกุมกันอยู่สื่อสารแทนคำพูด เริ่มจากหัวหน้าครอบครัวสู่มือของสมาชิกตัวน้อย ดูเหมือนทุกคนจะรับรู้ความหมายนี้ "ไม่เป็นไร เรามาพยายามกันใหม่" หยดน้ำตาของแต่ละคนค่อยๆ หยาดลงอาบแก้ม ทุกคนหันมาจ้องหน้ากัน พร้อมกับยิ้มด้วยรอยน้ำตา

"A house is made of brick and stone. But a home is made of love alone."

คำกล่าวนี้คงไม่เกินเลยไป เพราะบ้านที่แท้จริงไม่ได้ถูกเผาไป สิ่งที่พวกเขาสูญเสียไปเป็นเพียง "ที่อยู่อาศัย" ของ "บ้าน" เท่านั้น ...
อะไรเอ่ย... โลก
มีบางประโยคในหนังเกี่ยวกับมษุษย์ต่างดาวเรื่อง Men in black กล่าวไว้น่าคิด...
เมื่อ 1500 ปีก่อน มีคนเชื่อว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล
เมื่อ 500 ปีก่อน มีคนเชื่อว่าโลกแบน
เมื่อ 15 นาทีที่แล้ว คุณเชื่อว่าบนดาวเคราะห์ดวงนี้มีแต่มนุษย์
ลองคิดดูสิว่า ในวันพรุ่งนี้ คุณจะเชื่ออะไรอีก


ภาพโลกที่เห็นกันอยู่จากสายตามนุษย์นั้นช่างกว้างใหญ่เสียจริง แต่ถ้ามองจากสายตาที่อยู่ด้านนอกนั้น แทบจะหาตัวตนของโลกไม่เจอเลย ถ้าโลกเป็นเพียงเลือดหยดหนึ่งในกระแสโลหิตของจักรวาล มนุษย์เราก็คงเป็นแค่จุลินทรีย์ที่แฝงตัวอยู่ในหยดเลือดเท่านั้น

แต่ก็ยังไม่วายที่มีคนพยายามเหลือเกินที่จะไขว่คว้าดิ้นรน "อยากใหญ่" ให้เห็นอยู่เสมอ
ถึงคนที่รู้จักเพียง "รัก" ที่ได้มาจากเงินตรา
คุณเหนื่อยหรือเปล่าในการเที่ยวเสาะหา "บ้าน" ไว้ซุกหัวไปทั่ว "โลก"

หากคิดได้จงหยุดเถอะ บ้านแห่งนี้ยังรอรับคุณอยู่เสมอ....
ขอขอบคุณภาพและเพลงประกอบจากอินเทอร์เน็ต
(ภาพบางภาพมีการตกแต่งเพิ่มเติมเพื่อความเหมาะสมของเรื่องราว)

ไม่มีความคิดเห็น: