เล่าลือหลังวัง - กษัตริย์ยอดกตัญญู มหากษัตริย์ยอดกตัญญู โดย พ.อ. (พิเศษ) ทองคำ ศรีโยธิน ลูกๆ ทุกคน...ก็ได้รู้กันแล้วว่า ความหวังของแม่ ที่มีต่อลูก ๓ หวังคือ ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้ ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ ทีนี้...มาดูตัวอย่างบ้าง...บุคคลที่เป็นยอดกตัญญู ที่ประทับใจอาจารย์มากที่สุด คือใคร ทราบไหม ? คือคนในภาพนี้...ในหลวงของเรา ในหลวง...นอกจากจะเป็นยอดพระมหากษัตริย์ของโลก ... เป็นTHE KING OF KINGแล้ว ในหลวงของเรา ยังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วย ความหวังของแม่...ทั้งสามหวัง ในหลวงปฏิบัติตามได้ครบถ้วน...สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดให้แก่พวกเรา ในหลวงทำกับแม่ยังไง ? ตามอาจารย์มา...อาจารย์จะฉายภาพให้เห็น... หวังที่ ๑ ยามแก่เฒ่า...หวังเจ้า...เฝ้ารับใช้... **************************************** ใครเคยเห็นภาพที่สมเด็จย่า เสด็จไปในที่ต่างๆ แล้วมีในหลวง...ประคองเดินไป ตลอดทาง...เคยเห็นไหม... ? ใครเคยเห็น... กรุณายกมือให้ดูหน่อย...ขอบคุณ...เอามือลง ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปไหนเนี่ย...มีคนเยอะแยะ... มีทหาร...มีองครักษ์...มีพยาบาล... ที่คอยประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า... “ไม่ต้อง...คนนี้...เป็นแม่เรา...เราประคองเอง” ***************************************** ตอนเล็กๆ แม่ประคองเรา...สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน...เพราะฉะนั้น ตอนนี้แม่แก่แล้ว... เราต้องประคองแม่เดิน เพื่อเทิดพระคุณท่าน... ไม่ต้องอายใคร... เป็นภาพที่...ประทับใจมาก... เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านกตัญญูต่อแม่... ประคองแม่เดิน ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จ... สองข้างทาง ฝั่งนี้ ๕ , ๐๐๐ คน ฝั่งนู้น... ๘ , ๐๐๐ คน ยกมือขึ้น...สาธุ แซ่ซ้อง...สรรเสริญ “ กษัตริย์ยอดกตัญญู... ” ในหลวง...เดินประคองแม่...คนเห็นแล้ว...เขาประทับใจ ถ่ายรูป...เอามาทำปฎิทิน... <> เอาไปติดไว้ที่บ้าน เพื่อแสดงความเคารพ...กราบไหว้... ลองหันมาดูพวกเรา...ส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหน แต่งตัวโก้...ลูกชาย...แต่งตัวโก้... ลูกสาว...แต่งตัวสวย... แต่เวลาเดิน...ไม่มีใครประคองแม่... กลัวไม่โก้...กลัวไม่สวย ข้าราชการ...แต่งเครื่องแบบเต็มยศ... ติดเหรียญตรา...เหรียญกล้าหาญ...เต็มหน้าอก... แต่เวลาเดิน...ไม่กล้าประคองแม่... กลัวไม่สง่า...กลัวเสียศักดิ์ศรี... ประคองแม่...เป็นเรื่องของคนใช้... หลายคน...ให้ประคองแม่...ไม่กล้า ทำอาย... เวลาทำดี...ไม่กล้าทำ...อาย เวลาทำชั่ว...กล้า...ไม่อาย... ใครเห็นภาพนี้ที่ไหน...กรุณาซื้อใส่กรอบ... แล้วเอาไปแขวนไว้ที่บ้าน... เอาไว้สอนลูก เห็นภาพชัดเจนไหมครับ ? เท่านั้น...ยังน้อยไป...มาดูภาพที่ชัดเจนกว่านั้น... หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่า...เสร็จสิ้นลงแล้ว ราชเลขา...ของสมเด็จย่า...มาแถลงในที่ประชุม... ต่อหน้าสื่อมวลชน...ว่า...ก่อนสมเด็จย่า จะสิ้นพระชนม์ปีเศษ ตอนนั้นอายุ ๙๓ ในหลวง...เสด็จจากวังสวนจิตร... ไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน ไปทำไมครับ... ? ไปกินข้าวกับแม่... ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่...ชุ่มชื่นหัวใจ... พอเขาแถลงถึงตรงนี้ อาจารย์ตกตะลึง.. โอ้โห!ขนาดนี้เชียวหรือในหลวงของเรา เสด็จไปกินข้าวมื้อเย็นกับแม่... สัปดาห์ละกี่วัน...ทราบไหมครับ ? < style="FONT-SIZE: 12pt; FONT-FAMILY: 'serif'"> พวกเราทราบไหมครับ...สัปดาห์ละกี่วัน ?... ๕ วัน... มีใครบ้างครับ... ? ที่อยู่คนละบ้านกับแม่ แล้วไปกินข้าวกับแม่...สัปดาห์ละ ๕ วัน หายาก... ในหลวง มีโครงการเป็นร้อย... เป็นพันโครงการ...มีเวลาไปกินข้าวกับแม่... สัปดาห์ละ ๕ วัน พวกเราซี ๗ ซี ๘ ซี ๙ ร้อยเอก...พลตรี...อธิบดี...ปลัดกระทรวง ไม่เคยไปกินข้าวกับแม่...บอกว่า...งานยุ่ง แม่บอกว่า...ให้พาไปกินข้าวหน่อย... บอกว่าไม่มีเวลา จะไปตีกอล์ฟ... ไม่มีเวลาพาแม่ไปกินข้าว... แต่มีเวลาไปตีกอล์ฟ...เห็นตัวเองหรือยัง... ? พ่อแม่...พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ... ฝนตก...น้ำเซาะ...อีกไม่นานโค่น... พอถึงวันนั้น...เราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว... ในหลวงจึงตัดสินพระทัย...ไปกินข้าวกับแม่ สัปดาห์ละ ๕ วัน เมื่อตอนที่สมเด็จย่าอายุ...๙๓ สัปดาห์หนึ่งมี ๗ วัน ในหลวงไปกินข้าวกับแม่ ๕ วัน อีก ๒ วันไปไหนครับ... ? ดร.เชาว์ ณ ศีลวันต์...องคมนตรี บอกว่า... ในหลวง...ถือศีล ๘ วันพระ... ถือศีล ๘ นี่ยังไง... ? ต้องงดข้าวเย็น...เลยไม่ได้ไปหาแม่... วันนี้เพราะถือศีล อีกวันหนึ่งที่เหลือ... อาจจะกินข้าวกับพระราชินี...กับคนใกล้ชิด แต่ ๕ วัน...ให้แม่ เห็นภาพชัดแล้วใช่ไหม... ? ตอนนี้เราขยับเข้าไปใกล้ๆ หน่อย ไปดูตอนกินข้าว...ทุกครั้ง...ที่ในหลวงไปหาสมเด็จย่า... ในหลวงต้องเข้าไปกราบ ที่ตัก... แล้วสมเด็จย่า...ก็จะดึงตัวในหลวง...เข้ามากอด... กอดเสร็จก็หอมแก้ม... ใครเคยเห็นภาพ สมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวงบ้าง... ? ภาพนี้...ถ้าใครมี...ต้องเอาไปใส่กรอบ เป็นภาพความรักของแม่. ..ที่มีต่อลูก...อย่างยอดเยี่ยม ตอนสมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวง... อาจารย์คิดว่า แก้มในหลวง...คงไม่หอมเท่าไร... เพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไม...สมเด็จย่าหอมแล้ว...ชื่นใจ... เพราะท่านได้กลิ่นหอม...จากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญู ไม่นึกเลยว่า...ลูกคนนี้ จะกตัญญูขนาดนี้ จะรักแม่มากขนาดนี้ ตัวแม่เองคือ สมเด็จย่า...ไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นคนธรรมดา...สามัญชน...เป็นเด็กหญิงสังวาลย์ เกิดหลังวัดอนงค์...เหมือนเด็กหญิงทั่วไป... เหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้ ในหลวงหน่ะ...เกิดมาเป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์...เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว แต่ในหลวง...ที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน... ก้มลงกราบ...คนธรรมดา...ที่เป็นแม่ หัวใจลูก...ที่เคารพแม่...กตัญญูกับแม่อย่างนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว...คนบางคน...พอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าไหว้แม่...เพราะแม่มาจากเบื้องต่ำ... เป็นชาวนา...เป็นลูกจ้าง...ไม่เคารพแม่...ดูถูกแม่ แต่นี่...ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหัว...นี่แหละครับความหอม นี่คือเหตุที่สมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวงทุกครั้ง... ท่านหอมความดี.. .หอมคุณธรรม หอมกตัญญู...ของในหลวง หอมแก้มเสร็จแล้ว...ก็ร่วมโต๊ะเสวย... ตอนกินข้าวนี่...ปกติ...แค่เห็นลูกมาเยี่ยม...ก็ชื่นใจแล้ว... นี่ลูกมากินข้าวด้วย...โอย...ยิ่งปลื้มใจ แม่ทั้งหลาย...ลองคิดดูซิ... อะไรอร่อยๆ ในหลวงจะตักใส่ช้อนแม่... อันนี้อร่อย...แม่ลองทาน... รู้ว่าแม่ชอบทานผัก... หยิบผักมาม้วนๆ ใส่ช้อนแม่... เอ้าแม่...แม่ทานซะ...ของที่แม่ชอบ แทนที่จะกินแค่ ๓ คำ ๔ คำ ก็เจริญอาหาร...กินได้เยอะ พราะมีความสุขที่ไ ด้กินข้าวกับลูก มีความสุขที่ลูกดูแล...เอาใจใส่... กินข้าวเสร็จแล้ว...ก็มานั่งคุยกับแม่... ในหลวงดำรัสกับแม่ว่ายังไง...ทราบไหม... ? ตอนในหลวงเล็กๆ... แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ... “ อยากฟังแม่สอนอีก ” เป็นยังไงบ้าง... ? เป็นกษัตริย์...ปกครองประเทศ ... อยากฟังแม่สอนอีก... พวกเรา เป็นยังไง... ? เราคิดว่า...เรารู้มาก...เราเรียนสูง... เรามีปริญญา...แม่จบ ป.๔ เวลาแม่สอน...ตะคอกแม่ ตวาดแม่ กระทืบเท้าใส่แม่ เบื่อจะตายอยู่แล้ว...รำคาญ...พูดจาซ้ำซาก... เมื่อไหร่จะหยุดพูดซะที...เราเหยียบย่ำ หัวใจแม่... พอสมเด็จย่าสอน... ในหลวงจะเอากระดาษมาจด... มีอยู่เรื่องหนึ่ง...ที่จำได้แม่น... สมเด็จย่า...เล่าว่า ตอนเรียนหนังสือที่ Swiss ในหลวงยังเล็กอยู่...เข้ามาบอกว่า...อยากได้รถจักรยาน เพื่อนๆ เขามีจักรยานกัน แม่บอกว่า... “ ลูกอยากได้จักรยาน... ลูกก็เก็บสตางค์...ที่แม่ให้ไปกินที่โรงเรียนไว้ซิ ” ... เก็บมาหยอดกระปุก...วันละเหรียญ...สองเหรียญ... พอได้มากพอ ก็เอาไปซื้อจักรยาน... นี่คือสิ่งที่แม่สอน... แม่สอนอะไร...ทราบไหมครับ... ? ถ้าเป็นพ่อแม่บางคน... พอลูกขอ... รับกดปุ่ม ATM ให้เลย ประเคนให้เลย... ลูกก็ฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟือย...เหลิง...และหลงตัวเอง พอโตขึ้น...ขับรถเบนซ์ชนตำรวจ...ก็ได้... ยิงตำรวจ...ยังได้...เพราะหลงตัวเอง... พ่อตนใหญ่ เห็นไหม... ? ตามใจ เทิดทูน จนเสียคน... แต่สมเด็จย่านี่...เป็นยอดคุณแม่... สร้างคุณธรรมให้แก่ลูก...ลูกอยากได้... ลูกต้องเก็บสตางค์ที่แม่ให้...ไปหย่อนกระปุก... แม่สอน ๒ เรื่อง คือ...ให้ประหยัด...ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง ใครสอนลูกให้ประหยัดได้... คนนั้นกำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้แก่ลูก พอถึงวันปีใหม่...สมเด็จย่าก็บอกว่า... “ ปีใหม่แล้ว...เราไปซื้อจักรยานกัน... ” “ เอ้า...แคะกระปุก...ดูซิว่ามีเงินเท่าไหร่... ?” เสร็จแล้ว...สมเด็จย่าก็แถมให้...ส่วนที่แถมนะ... มากกว่าเงินที่มีในกระปุกอีก... มีเมตตา...ให้เงินลูก...ให้...ไม่ได้ให้เปล่า... สอนลูกด้วย...สอนให้ประหยัด สอนว่า...อยากได้อะไร... ต้องเริ่มจากตัวเรา... คำสอนนั้น...ติดตัวในหลวงมาจนทุกวันนี้... เขาบอกว่า...ในสวนจิตรเนี่ย... คนที่ประหยัดที่สุด...คือ...ในหลวง... ประหยัดที่สุด...ทั้งน้ำ...ทั้งไฟ... เรื่องฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟือย...ไม่มี ... เป็นอันว่า...ภาพนี้ชัดเจน หวังที่ ๒ ยามป่วยไข้...หวังเ จ้า...เฝ้ารักษา ************************************* ดูว่าในหลวงทำกับแม่ยังไง... ? สมเด็จย่า...ประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช... ในหลวงไปเยี่ยมตอนไหนครับ... ? ไปเยี่ยมตอน ตี ๑ ตี ๒ ตี ๔ เศษๆ...จึงเสด็จกลับ... ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง... แม่...พอเห็นลูกมาเยี่ยม...ก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว... ทีมแพทย์ที่รักษาสมเด็จย่า...เห็นในหลวงมาเยี่ยม มาประทับ ก็ต้องฟิต...ตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอดว่า ... จะให้ยายังไง...จะเปลี่ยนยาไหม... ? จะปรับปรุงการรักษายังไง...ให้ดีขึ้น... ทำให้สมเด็จย่า...ได้รับการดูแลที่ดีขึ้น... เห็นภาพไหม...< /SPAN>? กลางคืน...ในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า... คืนละหลายชั่วโมง...ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน ลองหันมาดูตัวเองซิ...ตอนพ่อแม่ป่วย... โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง ถามว่า...ตอนนี้...อาการเป็นยังไง... ? พ่อแม่...ยังไม่ทันได้ตอบเลย ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไปแล้ว...โผล่หน้าไปให้เห็น พอแค่เป็นมารยาท...แล้วก็กลับ... เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู... เราไม่ได้ไปเพื่อทดแทนพระคุณท่าน...น่าอายไหม... ? ในหลวง...เสด็จไปประทับกับแม่... ตอนแม่ป่วย...ไปทุกวัน...ไปให้ความอบอุ่น... ประทับอยู่วันละหลายชั่วโมง...นี่คือ...สิ่งที่ในหลวงทำ คราวหนึ่ง...ในหลวงป่วย...สมเด็จย่า...ก็ป่วย... ไปอยู่ศิริราช...ด้วยกัน...อยู่คนละมุมตึก... ตอนเช้า...ในหลวงเปิดประตู...แอ๊ด..........ออกมา... พยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่า ... ออกมารับลมผ่า นหน้าห้องพอดี ในหลวง...พอเห็นแม่...รีบออกจากห้อง... มาแย่งพยาบาลเข็นรถ มหาดเล็ก...กราบทูลว่า ไม่เป็นไร...ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว ในหลวงมีรับสั่งว่า... แม่ของเรา...ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น เราเข็นเองได้... นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน...เป็นกษัตริย์... ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าว...ป้อนน้ำให้แม่... ป้อนยาให้แม่ให้ความอบอุ่นแก่แม่...เลี้ยงหัวใจแม่... ยอดเยี่ยมจริงๆ...เห็นภาพนี้แล้ว...ซาบซึ้ง... หวังที่ ๓ เมื่อถึงยาม...ต้องตาย...วายชีวา... ************************************** หวังลูกช่วย...ปิดตา...เมื่อสิ้นใจ ************************************** วันนั้น...ในหลวง...เฝ้าสมเด็จย่า อยู่จนถึงตี ๔ ตี ๕ เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน... จับมือแม่...กอดแม่...ปรนนิบัติแม่ ... จนกระทั่ง “ แม่หลับ... ” จึงเสด็จกลับ... พอไปถึงวัง...เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า... สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์... ในหลวง...รีบเสด็จกลับไป...ศิริราช... เห็นสมเด็จย่านอนหลับตาอยู่บนเตียง... ในหลวงทำยังไงครับ... ? ในหลวงตรงเข้าไป...คุกเข่า... กราบลงที่หน้าอกแม่...พระพักตร์ในหลวง... ตรงกับหัวใจแม่... “ ขอหอมหัวใจแม่...เป็นครั้งสุดท้าย... ” ซบหน้านิ่ง...อยู่นาน... แล้วค่อยๆ...เงยพระพักตร์ขึ้น...น้ำพระเนตรไหลนอง... ต่อไปนี้...จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว... เอามือ...กุมมือแม่ไว้ มือนิ่มๆ ... ที่ไกวเปลนี้แหละที่ปั้นลูก...จนได้เป็นกษัตริย์... เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง...ชีวิตลูก...แม่ปั้น... มองเห็นหวี...ปักอยู่ที่ผมแม่... ในหลวงจับหวี...ค่อยๆ หวีผมให้แม่ ... หวี...หวี...หวี...หวี...ให้แม่สวยที่สุด... แต่งตัวให้แม่... ให้แม่สวยที่สุด... ในวันสุดท้ายของแม่... เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์ที่สุด... เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู... หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว... กษัตริย์...ยอดกตัญญู ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน คัดลอกจาก.... หนังสือเรื่องหยุดความเลว...ที่...ไล่ล่าคุณ โดย พันเอก (พิเศษ) ทองคำ ศรีโยธิน Credit :www.dhammajak.net ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน