ซับสะเดา.. ครั้งเดียว ไม่เคยพอ!

๏ แนวป่าขึงเขตล้อม.........ขุนเขา

ไม้ป่าโปร่งงามเสลา............สลับต้น

นกป่าฉวัดเฉวียนเงา..........ยามสงัด

เที่ยวป่าอาจดั้นด้น.........วิบากด้วยกันดาร๚ะ

๏ ผ่านตัวเมืองห่างเสี้ยว.......ศิวิไลซ์

เข้าสู่ป่าผลัดใบ...........บ่งชี้

อยู่สุดกู่แสนไกล.......กลางเถื่อน

ณ ซับสะเดาหน่วยนี้.......พิทักษ์ท้ายทับลาน๚ะ

๏ ผ่านไร่ใบอ้อยอ่อน........ไหวโอน

รถเขย่านั่งตัวโยน.....กระแทกกระทั้น

ทางขรุขระกระดอนโดน........ดินกรวด

เสียงกระดิ่งคอวัวกระชั้น.......กระชุ่นเท้าตามฝูง๚ะ

๏ ยอดเขาสูงครึ้มเมฆ.......หม่นลอย

แสงหลุบเหมือนรอคอย.......หยาดชื้น

เหงื่อหยดไม่ถดถอย...........ฤๅถอด ใจนา

ทั้งนกแพงนกพื้น............พบได้หลายพันธุ์๚ะ

๏ เที่ยงวันฝนชะล้าง.......ฝุ่นสลาย

ลมชื่นพัดโชยคลาย..........คลี่ร้อน

ม่านเมฆดาดปุยพราย........ขาวพร่าง

เหนือป่าเปลวแดดฟ้อน............ขับฟ้าจรัสสี๚ะ

๏ เริ่มมีเสียงนกร้อง...........ระเริงไพร

ทุกพุ่มพฤกษ์ระทึกไหว..........วิหคเร้น

หนอนแมลงน่าตื่นใจ......ชวนจิก

นกไต่ไม้กระโดดเต้น..........รอบต้นตามกิน๚ะ

๏ เหยี่ยวใหญ่บินร่อนคว้าง....กลางหาว

อีแพร่ดอวดคิ้วขาว............คาดหน้า

หัวขวานเด่นเป็นดาว........ประดับป่า

ตะขาบทุ่งสีเจิดจ้า..........ขณะอ้าปีกถลัน๚ะ

๏ ธรรมชาติสรรค์สร้างสิ่ง........สวยงาม

ใต้ฟากฟ้าสีคราม....ครอบไว้

คนดูนกติดตาม.......โดยตระหนัก

พร้อมรักษ์พร้อมรบให้........ป่าไม้อุดมเสมอ๚ะ๛

ถนนดินลูกรังสีแดงทอดยาวผ่านกลางไร่อ้อยไปสุดสายตา มองเห็นทิวเขาอยู่ลิบๆ

จุดหมายปลายทางของเราคือ ซับสะเดา หน่วยพิทักษ์อุทยาน ทล ๑๒

ของอุทยานแห่งชาติทับลาน

อันเป็นผืนป่าเต็งรังที่ค่อนข้างสมบูรณ์

เคยมีรายงานของนักสำรวจนกเหยี่ยวประจำถิ่น ช่วงปลายปี ๒๕๕๑

ว่าได้พบนกในป่าซับสะเดาถึง ๒๘ วงศ์ จำนวน ๗๘ ชนิด

นับว่าเป็นความเย้ายวนใจยิ่งนักสำหรับคนดูนก

อย่างน้อย.. ก็เคยทำให้ข้าพเจ้าและเพื่อนจิ๋วขับรถดั้นด้นกันไปถึง ๒ ครั้ง

และก็ผิดหวัง รับทานแห้วกันทั้ง ๒ ครั้ง

เพราะนอกจากเอี้ยงหงอน เอี้ยงสาริกาตามไร่อ้อยระหว่างทาง

กับนกตะขาบทุ่งตัวสองตัวในป่าเต็งรังแล้ว

เราไม่ได้เห็นนกชนิดอื่นๆ ดังที่มีในรายงานเลย

แทบจะเรียกได้ว่าเราขับรถเกือบ ๖๐๐ กิโลเมตร ไปซับถึงสะเดา

และกลับกรุงเทพแบบมือเปล่า

เทพบุตรข้างถนน : นกตะขาบทุ่ง (Indian Roller)

หากถามว่าเข็ดไหม คำตอบของคนดูนกคือ ..ไม่เข็ด!

แล้วคุ้มหรือ.. อาจจะไม่คุ้มนัก แต่ก็ไม่เสียเที่ยว

เพราะอย่างน้อยก็ทำให้คนที่มักหลงทางอย่างเราคุ้นเคยกับเส้นทางมากขึ้น

เมื่อมีโอกาส คนดูนกจึงไม่ลังเลที่จะไปอีก

รายชื่อนกที่มีคนเคยพบมาแล้วและยังเป็นนกใหม่สำหรับเรานั้น

มักจะทำให้การเดินทางครั้งใหม่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและคาดหวังเสมอ

จากทางหลวงสาย ๓๐๔ เราเลี้ยวเข้าหมู่บ้านปอแดงตรง กม ๙๒

มุ่งหน้าไปโรงงานน้ำตาลครบุรี ซึ่งอยู่ห่างจากทางหลวง ๒๑ กิโลเมตร

ด้านข้างโรงงานน้ำตาลจะเป็นจุดเริ่มต้นถนนดินลูกรังสีแดงตัดผ่านไร่อ้อยและมันสำปะหลัง

ซึ่งก็ยังคงทอดยาวเปล่าเปลี่ยวอยู่เช่นเดิม นอกจากฝูงวัวเลี้ยงของชาวบ้าน

ก็มีเพียงรถกระบะสวนทางออกมาเพียงคันเดียว

นกจาบคาหัวสีส้ม (Chestnut-headed Bee-eater)

แต่ไร่อ้อยสองข้างทางถูกเก็บเกี่ยวและขนถ่ายสู่โรงน้ำตาลไปหมดแล้ว

พื้นที่บางส่วนเริ่มมีต้นอ่อนของพืชฤดูใหม่งอกงาม

มีจาบคาหัวสีส้ม จาบฝนปีกแดง และกระเต็นอกขาวเกาะสายไฟให้เห็นเป็นระยะๆ

เหมือนจะทักทายเราไปตลอดทาง

เมื่อเข้าเขตป่าของซับสะเดา ต้นไม้เริ่มหนาตาขึ้น

แต่ก็ยังมีลักษณะพิเศษของป่าเต็งรังคือ พื้นป่าไม่รกเรื้อ

สามารถเดินเข้าไปตามดูนกได้ง่ายๆ ด้วยความรู้สึกปลอดภัย

นกหัวขวานเขียวตะโพกแดง (Black-headed Woodpecker)

แม้ถนนลูกรังสีแดงยังคงทอดยาวไม่สิ้นสุด

จะผ่านดงลึกไปถึงไหน ข้าพเจ้าก็ไม่เคยได้หาคำตอบให้ตนเองสักที

แต่ตามเส้นทางนั้น เราจอดรถเพียงระยะไม่ไกลจากที่ทำการ

แล้วลงเดินแซกซอนสอดส่ายสายตาไประหว่างต้นไม้สูงเปลา

นกหัวขวานสามนิ้วหลังทอง (Common Flameback)

คราวนี้นับเป็นโชคดี เราได้เห็นนกมากมาย มีนกไต่ไม้ ๒ ชนิด นกหัวขวาน ๔ ชนิด

หนึ่งในนั้นเป็นชนิดที่หาดูได้ยาก คือ หัวขวานใหญ่สีดำที่จัดว่าเป็นดาวดวงเด่น

ของป่าซับสะเดา รวมถึงนกอีแพร่ดคิ้วขาว นกปีกลายสก็อต

และนกพื้นๆ อย่างแซงแซวสีเทา นกขมิ้นท้ายทอยดำ นกขี้เถ้าใหญ่

ตลอดจนนกตะขาบทุ่ง เจ้าของปีกสีนำ้เงินเจิดจ้า ฉายาเทพบุตรข้างถนน

นกหัวขวานใหญ่สีดำ (White-breasted Woodpecker)

นกปีกลายสก็อต (Eurasian Jay)

นกไต่ไม้ท้องสีเม็ดมะขาม (Chestnut-bellied Nuthatch)

นกอีแพร่ดคิ้วขาว (White-browed Fantail)

แซงแซวสีเทา (Ashy Drongo)

ทริปดูนกของคนกลุ่มเล็กๆ อย่างเรา

ใช้เวลา ๒ ​วัน ๑ คืน ที่หน่วยพิทักษ์อุทยานซับสะเดาอย่างมีความสุข

ซึ่งเราอดดีใจไม่่ได้ที่แม้จะมีน้ำมีไฟเข้าไปถึง สามารถอำนวยความสะดวก

ได้เพียงพอกับอัตภาพ แต่การเดินทางอันยากลำบากที่เกือบเรียกได้ว่าทุรกันดาร

ทำให้ซับสะเดาไม่ดึงดูดความสนใจนักท่องเที่ยวทั่วไปมากนัก

เราได้แต่หวังให้หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งนี้อยู่ห่างไกลความเจริญอย่างนี้ต่อไปนานๆ

เก็บไว้เป็นบ้านของนก และเพื่อเป็นสถานที่สำหรับคนที่อยากมาเยือนด้วยใจ

มิใช่ต้องการเสพธรรมชาติแบบสำเร็จรูปบนถนน ๘ เลน

ดังกรณีที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาใหญ่ ป่าอีกฟากฝั่งถนนของทับลาน๛

หมายเหตุ :

โคลงและรูปในเอ็นทรี่นี้ เป็นชุดเดียวกับที่ตีพิมพ์ใน คมชัดลึก

ฉบับวันนี้ วันอาทิตย์ที่ ๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๓

ข้าพเจ้าเอามาแปะไว้อีกด้วยความภูมิใจ (เรียกง่ายๆ ว่า.. 'เห่อ' นั่นเอง!)

หากไม่ซื้อหนังสือพิมพ์ฉบับฮาร์ดค็อปปี้มาดู

ก็คงนึกภาพไม่ออกว่ารูปและเรื่องถูกจัดวางเอาไว้อย่างสวยงามชวนอ่านแบบนี้

--
ขอขอบคุณเจ้าของภาพและเรื่องมาไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ( -/\- )